Σκηνή 2η

Σκηνή 2η Πρόσωπα της σκηνής Πάνος Θανασός Στέργιος Αφεντούλα Σταματούλα

Ίδιο με το προηγούμενο. Ο ήλιος πριν τη δύση του. Η Αφεντούλα τραβά νερό από το πηγάδι. Επιγραφή: 13 ΜΑΙΟΥ 1920

Αφεντούλα, τελείωσες; Γέμισες το γκιούμι σου; Αν τελείωσες να τραβήξω κι εγώ τώρα λίγο νερό.

Ναι, Σταματούλα, τελείωσα.  Μπορείς να γεμίσεις κι εσύ τώρα το γκιούμι σου. (Κάνει στην άκρη η Αφεντούλα και πλησιάζει στο πηγάδι η Σταματούλα)

Αχ! τι να κάνω;  Να γεμίσω και να πάω γρήγορα στο σπίτι. Βλέπεις σήμερα το βράδυ θα είμαι εγώ η νοικοκυρά του σπιτιού.  Να τους πάω το δροσερό νερό και τους βάλω να φάνε.  Στο σπίτι όλοι εμένα θα περιμένουν.

Ναι, ναι κι εγώ το ίδιο σαν κι εσένα νοικοκυρά του σπιτιού θα ΄μαι.  Αφού θα λείπουν οι μητέρες μας εμείς πρέπει να κάνουμε όλες τις δουλειές. Θα ΄χουν πολλά να κάνουν το βράδυ κι από τώρα ετοιμάζονται.

Α! νάτες κιόλας. Ξεκινάνε. (Αλεξάνδρα - Βασιλική εισέρχονται κρατώντας ασπρογάλαζα πανιά).

Αφεντούλα, όπως είπαμε.

Ξέρω, ξέρω καλέ μητέρα.

Θα μαζέψεις νερό, θα πλυθούνε, θα βάλεις να φάνε ο πατέρας σου με τ’ αδέλφια σου, κι άμα αργήσω πέστε να κοιμηθείτε.

Καλά, καλά.  Όποιος νυστάζει ας κοιμηθεί.  Εμένα δε βλέπω να με πιάνει ύπνος απόψε.

Σταματούλα, κι εσύ το ίδιο.  Εμείς μπορεί και ν’ αργήσουμε να γυρίσουμε το βράδυ.

Και γιατί θ’ αργήσετε τόσο πολύ, καλέ, μητέρα, αφού ο στρατός αύριο θα  μπει στην πόλη μας;

Ο στρατός μπορεί να ΄ρθει αύριο, οι σημαίες όμως για την υποδοχή πρέπει να ετοιμαστούν από σήμερα.  Ο αντιδήμαρχός μας μας είπε να ράψουμε πολλές σημαίες για να στολίσουμε το Δημαρχείο.  Πρέπει να  ξέρετε ότι εκεί μπροστά στο Δημαρχείο αύριο θα γίνει μεγάλο πανηγύρι.

Το ξέρουμε, καλέ, κυρα-Βασιλική.  Σάματις εμείς δε θα πάμε; Μεγάλα κορίτσια είμαστε.  Όχι σαν τότε που πήγαμε στο σπίτι της θείας Κατίνας, στο Βαρούσι, και είδαμε από το παράθυρο το στρατό να μπαίνει στην Γκιουμουλτζίνα.

Τώρα θα πάμε πέρα, μέχρι τις γραμμές του τρένου.  Θα είναι μαζί μας και τ’ αγόρια.  Ο Πάνος, ο Θανασός και ο Στέργιος. Θα ΄ναι όμως και πολλοί άλλοι. Α! νάτοι έρχονται.  Πού πάνε τέτοια ώρα;

(Εισέρχονται) Καλό βράδυ, καλή λευτεριά.

Καλό βράδυ, παιδιά.

Καλό βράδυ, παιδιά και αύριο με υγεία. Πέστε τα εσείς και συνεννοηθείτε που θα πάτε και τι θα κάνετε αύριο.  Εμείς πρέπει να φεύγουμε. Αργήσαμε. (Αλεξάνδρα και Βασιλική φεύγουν)

Παιδιά, πού πάτε, από τώρα;  Δεν είπαμε ότι αύριο πρωί πρωί, όλοι μαζί θα πάμε στην υποδοχή του ελληνικού στρατού;

Ναι, όλοι μαζί θα πάμε.  Είπαμε όμως να κάνουμε και μια βόλτα στην πλατεία να δούμε τι ετοιμασίες κάνουν.

Ωραία! να πάτε.  Θυμάστε τώρα την προηγούμενη υποδοχή πριν επτά χρόνια;

Θυμάμαι και  πολύ καλά μάλιστα. Είχα ανέβει στο καμπαναριό της Παναγίας κι από εκεί τα είδα όλα.

Κι εγώ με τον Πάνο είχαμε ανέβει σ’ ένα δέντρο κοντά στην ξύλινη γέφυρα.  Τώρα όμως θα πάμε όλοι μαζί από τους πρώτους και μάλιστα μπροστά μπροστά.  Θα φθάσουμε στις γραμμές του τρένου κι ακόμα παραπέρα.

Στέργιο, θυμάσαι μετά την άλλη μέρα που παίζαμε πεντόβολα, τι έλεγες;

Τι έλεγα ρε παιδιά και το ξέχασα;

Ότι - θα - γίνεις - Έλ-λη-νας.

Καλά καλά μη κοροϊδεύετε τώρα. Μόνο μια ευχή κάνω τώρα και παρακαλάω το Θεό.  Να ΄ρθει ο ελληνικός στρατός μας, να φύγουν όλοι αυτοί οι ξένοι που βρίσκονται στη Θράκη και να μείνει μόνος ο στρατός μας για πάντα εδώ.  Και μετά ο καθένας ας ασχοληθεί με ό,τι του ταιριάζει.  Εγώ πάντως θα προσπαθήσω να πάω στο στρατό και να γίνω αξιωματικός.

Κι εμείς θα πάμε στο στρατό, Στέργιο.  Τώρα όμως ας πάμε πρώτα να δούμε τις ετοιμασίες που γίνονται στο Δημαρχείο και για το στρατό έχουμε καιρό.

Αφεντούλα, Σταματούλα, εμείς φεύγουμε.  Αύριο πρωί πρωί, όπως είπαμε.  Θα είμαστε όλοι εδώ.  Από εδώ θα ξεκινήσουμε για την υποδοχή.  Μόνο φροντίστε από τώρα να κόψετε λουλούδια, που είναι πολλά αυτή την εποχή, για να ΄χουμε να πετάξουμε στους στρατιώτες μας. Γεια σας, γεια σας. (Τα παιδιά φεύγουν)

Να πάτε στο καλό. Πάμε κι εμείς, Αφεντούλα, στα σπίτια μας, γιατί έχουμε δουλειές που μας περιμένουν. (Σηκώνουν τα σταμνιά και φεύγουν).

Πάμε, πάμε και από ΄δω κι εμπρός και για μας το νερό θα ΄χει μόνο γλυκιά γεύση.

(Κλείνει η αυλαία. Ακούγεται χαρούμενη θρακιώτικη μουσική διάρκειας τόσης, όσης απαιτείται για την αλλαγή του σκηνικού)